Via Instagram doe ik mee aan een schrijfchallenge van het account Bij Mava. Ik werd enorm blij van de opdracht van deze dag en deel het graag met jullie. Juist omdat ik geloof dat de Heer dit tegen ons allemaal zegt en ieder van ons wil oprichten.

De laatste jaren is dit bijbelvers steeds meer tot me gaan spreken. Terugkijkend op ons leven, zijn er verschillende voorbeelden te benoemen waarbij we achteraf gedacht hebben, 'was het maar anders verlopen, dan hadden we niet dit of dan hadden we juist dat, of'... tja vul maar in. Je kent ze vast wel, die achteraf vragen en gedachten.

Op wie of wat vertrouw jij het meest? Is dat op jezelf, op anderen, op je geld, je bezittingen, op je gevoel of juist op je verstand?

Zingen is een manier om vanuit je hart in verbinding te komen met de Here. Als je bewust zingt doet dat iets met je.

Het laatste half jaar is er hier thuis veel gaande. Dat heeft zijn weerslag op ons allemaal. Ik kies ervoor uit bescherming voor mijn liefsten, hier verder niet over uit te wijden. Wat ik wel wil delen, is dat deze zwaarte mij triggert in pijn van een kindsdeel.

Psalm 27:1 De Heer is mijn licht, mijn behoud, wie zal ik vrezen? Bij de Heer is mijn leven veilig. Voor wie zal ik bang zijn?

Het ontbreekt mij aan niets', Oef kun jij dat zeggen? Hoe zeg en ervaar je dit als je middenin een woestijn periode zit? Als de grond onder je voeten lijkt weg te zakken, als het water je naar de lippen stijgt. Er kan zoveel gaande zijn in je leven... Om dan te zeggen het ontbreekt mij aan niets, dat kan toch bijna niet?

Vorige week maandag hadden we de laatste bijeenkomst van de training WMeeE (werken met eigen ervaring Eleos). 8 maanden lang mochten we met elkaar optrekken, mochten we leren en oefenen, deelden we lief en leed en konden we elkaar vanuit eigen ervaringen in ons herstel bemoedigen en tot zegen zijn.

Job zit enorm diep en zijn vrienden beweren dat Job iets heel fouts heeft gedaan en dat God hem daarvoor straft. Hoewel Job er niets van begrijpt waarom hem dit allemaal overkomt, hij zich intens eenzaam voelt en verbitterd raakt, ook naar God, lezen we hier in al zijn lijden zo'n krachtig stukje.

1 Petrus 5:5-7 HTB Jonge mensen, doe wat de leiders zeggen. U moet in de omgang met elkaar nederig zijn, want God keert Zich tegen de hoogmoedigen, maar Hij is genadig voor wie nederig is. Als u zich buigt onder de sterke hand van God, zal Hij u oprichten als Hij vindt dat de tijd daarvoor gekomen is. Geef al uw zorgen en problemen over aan God, want Hij houdt van u en zorgt voor u.  

Deze week stond er een gedicht van mij op de achterzijde van het Eleosscript. 

In de nieuwste Sestra is een kort interview over mijn dichtbundel te lezen. Het maakt me dankbaar dat zij aandacht hebben gegeven aan zo'n belangrijk onderwerp. Ik bid dat het de juiste mensen mag bereiken en tot zegen mag zijn.

Vandaag lezen we met @nieuwetestamentrooster2025 o.a. uit Joh 13:1-20. Het gaat hier over de voetwassing. De Heer laat mij zien wat ik hiervan kan leren.

Het is zover lieve mensen, de dichtbundel is binnen. Wat ben ik intens dankbaar én verwonderd. Zo ontzettend blij met het prachtige resultaat.

De afgelopen week was pittig. We hadden een gezellig druk verjaardagsweekend achter de rug en er stonden meerdere belangrijke afspraken gepland waaronder de afronding van mijn dichtbundel.

Wat is er afgelopen jaar ontzettend veel gebeurd. Ik mocht steeds verder herstellen, mooie, wonderlijke stappen zetten en op verschillende gebieden bevrijding ervaren.

Vandaag een blog die ik deze dag deelde op Facebook en Instagram. Een heel belangrijke blog. Spannend, maar ook de moeite waard, want dit is wat mij o.a. heeft gevormd en waar ik niet langer over zwijgen wil. Dit is waarom ik ook deze website heb aangemaakt.

Soms kunnen we het gevoel hebben dat situaties ons overweldigen. Je kent het vast wel. Vanuit mijn verleden heb ik dit jaren zo gevoeld, alsof je continue bijna verdrinkt. Met Gods hulp mocht ik daarvan vrijkomen, van die zwaarte en donkerte. Het overleven werd leven. Leven in Zijn licht. Wat een zegen!

We zaten met elkaar rond de tafel. Het was tijdens één van de gebedsbijeenkomsten, die waren opgericht voor mij. Tijdens ons samenzijn, deed ik mijn verhaal en werd er voor me gebeden, met me mee geleefd en werd ik opgebouwd en bemoedigd tijdens mijn traject van de dagbehandeling die ik volgde vanwege mijn trauma en heftige angsten. Een ware zegen deze vrouwen!

Vandaag lees ik in Klaagliederen 3; Tenmidden van zware ellende klaagt Jeremia over alles wat hij ziet en meemaakt. Zijn klagen is geen loos klagen, het is werkelijk verschrikkelijk wat hier gebeurd.

Eergister had ik een gesprek met een dierbare over een heel verdrietige situatie in haar familie en dat je je soms afvraagt; 'Here waarom?' Misschien herken jij die vraag ook wel. Soms snappen we helemaal niets van Gods weg met ons.

Ken je dat gevoel, bang zijn om te vallen? Heel eerlijk ken ik het maar al te goed. Jarenlang verstopte ik me liever dan dat ik mezelf zou laten zien. Altijd bang wat een ander van me zou denken, bang voor veroordeling, voor afwijzing.

Vandaag zijn wij 21 jaar getrouwd. Wat voelen we ons rijk gezegend met elkaar, als gezin, met dierbare om ons heen, maar bovenal met Gods liefde voor en in ons

Lieve jij, geniet jij ook zo van dit weer? De heerlijke zon, de warmte op je huid? Heb je een moment kunnen vinden even buiten te zijn? O wat gun ik je dat.

Soms kan het leven intens zwaar zijn. Vanmorgen in de kerk hadden we er een preek over. Ik vond het erg bemoedigend. Het ging erover dat de hemel soms van koper lijkt. Het ging over Jeremia die zijn klaagzang bij God neerlegt en dat ook wij dat mogen doen.

Hé wauw, kijk nou, met dat ik de badkamer inloop zie ik haar. Ze fladdert gestrest heen en weer, waarbij ze soms tegen het open raam vliegt. Een prachtig koolwitje zoekend naar haar vrijheid. Ik sta even stil en probeer haar te bewonderen. Dat valt niet mee nu ze geen moment rust heeft. Ik kom wat dichterbij en praat tegen haar;

Gisteravond had ik een bijzonder rijke ontmoeting met mijn beste vriendin van vroeger. We gingen wandelen en de Heer liep met ons mee. Hij was zo rijk aanwezig! Op een gegeven moment liepen we een stukje klompenpad...

Hoe is jouw Godsbeeld vroeg ze mij en hoe denk je dat God naar jou kijkt? Deze vraag had nog nooit iemand mij zo gesteld...