Lieve jij, geniet jij ook zo van dit weer? De heerlijke zon, de warmte op je huid? Heb je een moment kunnen vinden even buiten te zijn? O wat gun ik je dat.
Vanmorgen toen ik wakker werd scheen de zon al door de gordijnen. Het maakte me zo vrolijk en ik wist meteen, ik ga naar buiten. Ik voelde de vlindertuin al roepen. En he, hoewel het er nu nog vrij leeg uitziet daar, is het toch een heerlijke rust plek. Een plek om stil te worden, te vertragen en te bezinnen. Dus trok ik mijn wandelschoenen aan en ging op pad.
Het eerste stuk bij het klompenpad kwamen de schapen me achter het hek al tegemoet rennen. Allen even nieuwschierig. Mooie bruine zacht wollen schapen. Het was gewoon een koddig gezicht, dan het paadje waar ik zo van ben gaan houden. Het straalt rust uit en de laatste tijd ligt het behoorlijk onder de modder. Het maakt een stukje kind in mij los om lekker met mijn wandelschoenen er doorheen te banjeren. Heerlijk die blubber. Onderweg verwonder ik me over de schoonheid in de natuur en geniet zo enorm van de warmte. Ik dank God voor Zijn prachtige schepping.
In de vlindertuin kies ik een bankje in de zon en geniet zomaar even een poosje in stilte. Het is gewoon een cadeau. Ik praat met God en leg Hem alles voor wat me bezighoudt. Er liggen nieuwe uitdagingen voor me en daarin mag ik zoeken naar juiste wegen en paden, naar mensen die me kunnen helpen en voel ik me aangemoedigd door God om hierin te onderzoeken, lijntjes uit te gooien en stappen te durven zetten. Maar ik merk ook dat onrust, allerlei gedachtenspinsels en mijn neiging tot controle drang zomaar de kop opsteken en een loopje met me nemen als ik mezelf daar geen halt in roep. Dat is toch echt een patroon waar ik jaren in heb geleefd, maar die ik nu steeds weer mag doorbreken en samen met de Heer mijn weg mag gaan en met de mensen om me heen en daarbij ook hulp mag vragen en ontvangen.
Terwijl ik zo met de Heer praat, zie ik in mijn ooghoek een prachtig roodborstje op een tak naast me komen zitten. Mijn lieveling vogeltjes. Wat geniet ik hiervan. Het voelt als knipoogje van boven. Ik besluit weer een stukje te lopen en zie dan ineens de eerste (mijn eerste) citroenvlinder van dit jaar. Mijn hart maakt een sprongetje. Hier word ik zo blij van. Alles komt uit, enkele bijen zijn alweer druk in de weer, de vogels en nu ook die prachtige vlinder. Het bemoedigd mij en geeft hoop. Er schiet een tekst door mijn hoofd uit Jesaja 43:19 'Want Ik ben iets heel nieuws van plan. Kijk, Ik ben er al mee begonnen. Ziet u het niet? Ik zal een weg maken door de wildernis van de wereld waarover mijn volk naar huis kan terugkeren. Ik zal rivieren voor mijn volk laten ontspringen in de woestijn!'
wauw, het raakt me. God is iets nieuws begonnen, zoals de lente in zicht is, zoals alles uit komt, zo zorgt Hij ook voor jou en mij. Hij is niet alleen een God van het verleden, maar ook van de toekomst. Hij gaat voor ons uit en geeft ons Zijn zegen. Hij heeft het overzicht en Hij overziet alles. Als jij net als mij voor keuzes staat, of als je leven als een woestijn voelt of als een wildernis, weet dan dat Hij je erdoorheen gaat leiden. Hij weet de weg en Hij brengt ons veilig thuis. Daar mogen we op vertrouwen, iedere dag weer. Wat een zegen.
Onze God is een God van liefde en nabijheid, van mogelijkheden, zelfs als het in onze ogen onmogelijk lijkt. De natuur is voor mij zo'n voorbeeld hierin. Het kan in de war zijn door kou of juist warmte, door extreme droogte of juist regenval, maar toch wordt het altijd lente en komt alles weer uit. Zo zorgt Hij ook voor jou en mij.
Als achterom kijken pijn doet, vooruitkijken je bang maakt, laten we dan vooral onze blik gericht houden naar boven. Want daar komt onze hulp vandaan. Dank U Heer! Ik wens jou en mij een mooie week toe samen met Hem ❤️
Reactie plaatsen
Reacties