Gisteravond had ik een bijzonder rijke ontmoeting met mijn beste vriendin van vroeger. We gingen wandelen en de Heer liep met ons mee. Hij was zo rijk aanwezig! Op een gegeven moment liepen we een stukje klompenpad...
Het was smal en om naast elkaar te kunnen lopen liep ik op het stukje akkerbouwland naast het paadje tot ik mijn voeten voelde wegzakken in de modder. We vervolgen onze weg weer achter elkaar het paadje af.
Toen ik thuiskwam deed ik mijn wandelschoenen uit en vertelde vol verwondering aan Pieter hoe de ontmoeting was geweest en hoe God had gesproken. Vervolgens ging ik naar de wc en rook een enorme stank. Ik keek in de wc, maar daar lag niets. Toen zag ik mijn schoenen, helemaal onder de drek. De geur van gier. Het deed me bijna kokhalzen. Ze konden niet in de gang blijven staan. Pieter gaf aan het wel schoon te willen maken.
Toen ik ze buiten op de tafel neerzette, zag ik ze staan en zag ik ineens heel symbolisch mijn eigen leven voor me en ik voelde dat ik zelf de schoenen schoon wilde maken. Het drek wegwassen zoals Jezus mijn drek weg heeft gewassen en hoe Hij mij vrij wil zetten. Vol goede moed pakte ik de tuinslang en probeerde de drek te verwijderen, maar het zat helemaal vast. Alleen water ging niet lukken. Ik raakte gefrustreerd en had het gevoel dit zelf te moeten doen, alleen.
Pieter zag het aan en gaf me een borstel en bood zijn hulp aan. Ik wees die af. In de ene hand hield ik mijn schoen, in de andere de borstel, maar voor de tuinslang had ik geen hand meer over. Ik vroeg tegen mijn zin in toch Pieters hulp. De drek liet zich moeizaam verwijderen. Het was flink schrobben. De schoenen stonken nog steeds. Ik zette ze in de schuur.
Vanmorgen ging ik kijken hoe ze eruitzagen. De drek was zo goed als weg, de geur nog aanwezig. Ik sprak met God, hoe bijzonder het eigenlijk was dat hij juist mij dit beeld van de schoenen gaf en hoe het vergelijkbaar is met mijn eigen leven. Hij beaamde dit en ik lachte om Zijn knipoog van boven, om Zijn hemelse humor dat juist ik middenin de drek stapte en samen spraken we erover.
Wij mensen willen zo graag alles zelf doen, zelf de controle houden en hoewel ik gisteravond de schoenen heel symbolisch zag als mijn eigen leven en deze ijverig probeerde schoon te maken, zoals Jezus in mij aan het werk is, zo viel ik ook meteen in mijn oude patroon om te denken het zelf te moeten doen. De uitgestoken hand van Pieter mag ik zien als de uitgestoken hand van Jezus. We hoeven hem alleen maar aan te pakken. We hoeven niet zo alleen te ploeteren. De vieze schoenen zette mijn gedachten weer in perspectief. We mogen in Gods licht gaan staan en Hij zal ons bevrijden van alle last, van pijn, leugens en overtuigingen die als vieze drek helemaal in onze levens zijn getrokken. Hij wil ons zo graag vrijzetten. Hij wil voor ons strijden.
De geur uit mijn schoenen zal langzaam verdwijnen. Het kost misschien tijd, maar dat is oké. Zo wil God ons ook bevrijden en ook dat kost vaak tijd. We zullen aangevallen worden door satan, door oude overtuigingen, door leugens, door angst en twijfel. Maar ze hebben niet het laatste woord. We mogen hen wegsturen in Jezus naam. Aan God alle eer. Hij die zoveel sterker en machtiger is dan alles wat ons van Hem vandaan wil houden. Hij die ons het leven wil geven, een leven in vrijheid.
Mijn schoenen zal ik met trots dragen. Het zal me herinneren aan hoe God aan het werk is en een plan met mij heeft om als vrij mens te mogen leven. Eens zal de stank verdwijnen, eens zal ik helemaal vrij zijn. God heeft het beloofd! Ook voor jou
Reactie plaatsen
Reacties